Ze względu na budowę wyróżniamy dwa rodzaje pieców kaflowych. Najbardziej rozpowszechnionym i najstarszym typem jest piec kumulacyjny, fundamentowy, który budowany był w wielu domach i kamienicach od pokoleń. Ten typ budowy charakteryzuje bardzo ścisła i ciężka konstrukcja, w której ciepło przenika przez kolejne warstwy pieca: od paleniska, przez sklejone glinką szamotową płyty i cegły szamotowe, do ceramicznych kafli piecowych. Kształt i forma tego pieca jest ściśle związana z jego budową wewnętrzną, a wszystkie elementy budowy, takie jak palenisko, ceramiczne kanały kumulacyjne oraz kafle, są ze sobą ściśle spojone. Piece takie mają bardzo dużą masę kumulacyjną, która po rozgrzaniu potrafi utrzymywać ciepło ponad dobę. Ujemną stroną tego typu budowy są ograniczone możliwości co do nadania żądanego kształtu bryle pieca.
Więcej artykułów o podobnej tematyce znajdziesz w dziale PIECE KAFLOWE.
Obecnie w Europie rzemiosło zduńskie rozwinęło nowoczesną formę budowy pieca, jaką jest hypokausta. Charakteryzuje ją taki typ budowy, w którym wszystkie trzy podstawowe elementy pieca, czyli palenisko, masa kumulacyjna i obudowa, powstają niezależnie od siebie, pozostając ze sobą w związku. Wewnątrz zamkniętej bryły pieca cyrkuluje gorące powietrze, które przenosi wytworzone w palenisku i zgromadzone w masie kumulacyjnej ciepło na obudowę, która wypromieniowuje je do pomieszczenia, w którym stoi piec. Powietrze z wnętrza pieca nie miesza się z powietrzem w pomieszczeniu. Ten typ budowy pieca stanowi doskonałą alternatywę dla dystrybucji gorącego powietrza i związanych z nim uciążliwości: przegrzania i osuszenia powietrza, wzniecania kurzu i alergenów, w sytuacji gdy jesteśmy niechętni lub nie ma możliwości dla techniki wodnej w piecu.
Roland Buławski
