Budowa sauny wymaga zastosowania minimum trzech różnych gatunków drewna.
- konstrukcja kabiny - najczęściej wykorzystywane jest dobrze zaimpregnowane, suche drewno sosnowe z dużą zawartością żywicy.
- poszycie wewnętrzne - stosuje się jedynie iglaste gatunki drewna najwyższej jakości (klasa A lub A+), a najczęściej świerk skandynawski, jodłę kanadyjską (hemlok) lub cedr syberyjski. Bardzo powszechne w Finlandii jest stosowanie świerka skandynawskiego. Gatunek ten występuje w najzimniejszych rejonach Skandynawii, przez co charakteryzują go małe przyrosty i duża gęstość drewna. Dzięki temu posiada znakomite właściwości akumulacji, a później stopniowego oddawania ciepła. Piękne, jasne wybarwienie jest natomiast niewątpliwym walorem estetycznym. Bardzo ważne jest właściwe odżywiczenie drewna, aby np. kapiąca z sufitu rozgrzana żywica nie stała się zagrożeniem dla użytkowników sauny.
- ławy, oparcia, zagłówki, drabinki, obudowa pieca - to elementy mające bezpośredni kontakt z ciałem i z tego też względu muszą być wykonane z drewna "zimnego" o niskiej wchłanialności ciepła. Najczęściej stosuje się afrykańskie drewno abachi, które dzięki małej gęstości nagrzewa się w niewielkim stopniu i nie zagraża poparzeniom podczas siedzenia lub opierania się.
Wszystkie wykorzystywane deski i panele muszą mieć właściwą wilgotność. Klimat sauny (wysoka wilgotność i duże wahania temperatury) wymusza zastosowanie dłuższego niż w zwykłej boazerii połączenia pióro/wpust. Ważny jest oczywiście brak wad obróbki (dokładne, gładkie szlifowanie) i, jak tylko możliwe, ograniczenie wad naturalnych (np. sęków).
Jarosław Dziak
