Oczywiście można samodzielnie zbudować kominek z wkładem grzewczym, choć nie jest to zalecane, a dla tych, którzy z budownictwem nie mają nic wspólnego, może wydawać się trudne. Z kolei tzw. "pseudofachowcy" popełniają różne błędy, które mogą doprowadzić do uszkodzeń, a nawet do pożaru domu, warto więc, nawet jeśli wykonanie kominka powierza się wyspecjalizowanej firmie, dowiedzieć się nieco o metodach i zasadach budowy kominka, po to, by zwrócić uwagę, czy firma dobrze wykonuje swoją pracę.
Więcej artykułów o podobnej tematyce znajdziesz w dziale: Porady kominkowe
Przed przystąpieniem do budowy kominka należy dokonać odbioru kominiarskiego komina, potwierdzonego protokołem.
Budowa kominka z wkładem grzewczym wymaga znajomości przepisów, pewnej ogólnej wiedzy budowlanej, dobrego zapoznania się z instrukcją montażu wkładu kominkowego oraz przede wszystkim odpowiedzialności i przezorności.
Zdarza się niekiedy, że inwestorzy, którzy chcą ogrzewać budynek w trakcie budowy, instalują sam wkład bez jego obudowywania, ale nie jest to z różnych powodów godne polecenia.
Obudowę wkładu kominkowego można dowolnie kształtować według swojej fantazji, oczywiście z zachowaniem i wyczuciem estetyki oraz z zastosowaniem odpowiednich materiałów. Większość firm prefabrykuje swoje obudowy tak, żeby montaż u klienta trwał jak najkrócej. Obudowy takie, prefabrykowane, można kupić lub zamówić i samodzielnie je zmontować.
Należy pamiętać, żeby zapewnić prawidłowy obieg powietrza, spełniając następujące warunki:
- wlot zimnego powietrza powinien mieć zalecany przez producenta przekrój,
- pomiędzy ściankami wkładu a obudowy należy zostawić odpowiednie szczeliny,
- wylotów gorącego powietrza może być kilka, mogą one być przymykane, ale należy co najmniej jeden zostawić otwarty na stałe (tutaj również istotne są zalecenia producenta).
Nieprawidłowy obieg powoduje, że powietrze nagrzewa się do zbyt wysokiej temperatury. Użytkownikowi wydaje się, że kominek lepiej grzeje. Niestety, jego sprawność spada i dodatkowo występuje ryzyko przegrzania wkładu i jego uszkodzenia. Obudowy mogą być izolowane wełną mineralną, odporną na wysoką temperaturę lub płytami krzemianowo-wapniowymi. Niektóre wkłady grzewcze są fabrycznie wyposażone w dystrybutor gorącego powietrza. Służy on jako ekran do zatrzymywania ciepła promieniowania, chroniący obudowę oraz do podłączenia przewodów do rozprowadzenie gorącego powietrza.
Przy wykonaniu obudowy należy pamiętać o pozostawieniu szczelin dylatacyjnych tak, aby wkład żeliwny czy stalowy mógł swobodnie się rozszerzać.
Po wykonaniu dolnej części obudowy można przystąpić do wykonania okapu. Najczęściej wykonywany jest on z płyt "suchego tynku". Może być także murowany z porobetonu lub specjalnych płyt, z cegły - bardzo rzadko. Każda firma czy instalator ma swoją metodę. Ważne, by prace wykonywane były starannie.
Okapy powinny być izolowane. Styk płyt powinien być zaklejony samoprzylepną taśmą aluminiową. Belka drewniana powinna także być zabezpieczona i zaizolowana przed ciepłem promieniowania. Niewykonanie takiej izolacji może spowodować zapalenie się drewna lub tektury płyty gipsowo-kartonowej. Co z kolei może być przyczyną pożaru, a na pewno spowoduje osmolenie się ścian i sufitu. Brak izolacji powoduje m.in., że płyty na stykach w narożnikach i przy ścianach pękają z powodu nadmiernego nagrzewania się.
Nad kratkami wylotowymi ciepłego powietrza, a pod sufitem ok. 30 cm, należy wykonać dodatkowy sufit podwieszony dobrze izolowany. Ma to na celu przeciwdziałanie przed gromadzeniem się gorącego powietrza w martwej strefie oraz zabezpieczenie stropu i posadzki piętra przed wysoką temperaturą. Kratki wylotowe gorącego powietrza też należy umieścić co najmniej 30 cm od sufitu. Zamkniętą komorę nad sufitem podwieszonym należy rozszczelnić i założyć w niej kratki dekompresyjne.
W okolicy kominków należy unikać sufitów z kasetonów styropianowych lub innych tworzyw sztucznych. Powietrze może nagrzewać się do 150˚C.
Okapy można malować farbami wodnymi: emulsyjnymi lub akrylowymi. Bardzo często stosuje się tynk strukturalny o różnych fakturach.
Przy kominku należy unikać materiałów palnych i nieodpornych na wysoką temperaturę - ciepło promieniowania w odległości do 1 m nagrzewa otoczenie do 250˚C. Posadzka także powinna być zabezpieczona przed wypadaniem iskier w czasie dokładania opału.
Drewno lepiej jest przynosić w koszyku niż trzymać we wnęce wlotowej zimnego powietrza. Kurz i pył jaki znajduje się na drewnie nie będzie wciągany. Do spalania lub ogrzewania dobrze jest doprowadzić powietrze z zewnątrz (za pomocą specjalnego przewodu doprowadzającego powietrze lub, jeśli wkład kominkowy jest wyposażony w dolot doprowadzający powietrze, przy jego użyciu.
Przed sezonem grzewczym należy pamiętać o sprawdzeniu komina.
Samodzielne zbudowanie kominka nie jest specjalnie łatwe, dlatego być może dla tych, którzy nie lubią majsterkować lub nie mają na to czasu pozostaje skorzystać z firm specjalistycznych lub kupić wolno stojący kominek typu "koza". Ich wybór na naszym rynku jest coraz większy i też bardzo dobrze ogrzewają.
Witold Hawajski
