Prawidłowe podłączenie wkładu kominkowego do komina jest kwestią nader ważną. Powinno gwarantować właściwe przedostanie się produktów spalania drewna w kominku do komina, a z niego – na zewnątrz budynku. Przyłącz musi być szczelny, odporny na wysokie temperatury oraz mieć odpowiednią średnicę i powierzchnię wewnętrzną tak, by spaliny mogły bez problemu przedostać się do komina.
Więcej artykułów o podobnej tematyce znajdziesz w dziale: Kominy i wentylacja do kominka
Kluczowe charakterystyki:
- szczelność - zachowanie szczelności to gwarancja, iż trujące opary nie przedostaną się z do okapu kominka i do pomieszczenia;
- odporność temperaturowa - przewód łączący kominek z kominem musi być odporny na temperatury chwilowo osiągające nawet 800 stopni Celsjusza, dlatego konieczne jest zastosowanie odpowiednich materiałów, które nie ulegną przepaleniu;
- odpowiednia średnica – pomaga w uzyskaniu odpowiedniego ciągu kominowego, powinna być też dopasowana do wylotu wkładu kominkowego. Należy też pamiętać, iż na przewodzie podłączeniowym (na przykład poprzez palenie nie do końca przesuszonym drewnem) będzie osadzała się pewna ilość sadzy i smoły, która w efekcie nieco zmniejszy jego średnicę. W żadnym wypadku nie można dopuścić, by przewód podłączeniowy był niedrożny;
- powierzchnia wewnętrzna przewodu – nie powinna być chropowata, zakłóca to bowiem naturalny ciąg kominowy oraz ułatwia osadzanie się sadzy.
Prawidłowe podłączenie wkładu kominkowego może odbywać się przy użyciu kilku rodzajów elementów:
- Sztywne podłącza z elementów wykonanych z blachy żaroodpornej o grubości 1 mm;
- Sztywne podłącza wykonane z blachy czarnej o grubości 2 mm;
- Elastyczne podłącza wykonane z podwójnej rury elastycznej o grubości taśmy 2 x 0,12 mm;
Wszystkie te elementy spełnią swoje zadanie, choć zdecydowanie najtrwalszymi są elementy z blachy żaroodpornej DIN 1.4828 (jest to specjalny stop zapewniający wysoką odporność na temperaturę – ma również atest na odporność na tzw. pożar sadzy – zjawisko, podczas którego temperatura wewnątrz przewodu może osiągać ok. 1000 stopni Celsjusza nawet przez kilkanaście minut).
Należy jednak zauważyć, iż żaden sposób podłączania kominka do komina nie będzie trwały, gdy w kominek będzie służył do spalania śmieci, mebli, miału węglowego itp. Prawidłowa eksploatacja ma bowiem ogromne znaczenie nie tylko dla estetyki obudowy kominka, czy trwałości wkładu kominkowego, ale również dla trwałości i szczelności przewodu podłączeniowego.
Wszystkie tego typu elementy muszą posiadać ważne dopuszczenia na Polski rynek, wydane na przykład przez Instytut Nafty i Gazu w Krakowie, lub być oznakowane znakiem zgodności CE.
Poniżej przykład zestawienia elementów podłączeniowych.
Opis niektórych elementów:
| 1 | Adaptor | Umożliwia przystosowanie wylotu wkład kominkowego do średnicy przewodu podłączeniowego. Adaptor powinien nachodzić na wylot wkładu kominkowego |
| 2 | Szyber | Pozwala na regulację ciągu kominowego – otwarcie przepustnicy spowoduje zwiększenie ciągu, jej przymknięcie – osłabienie ciągu. Ma to oczywiście przełożenie na szybkość spalania się drewna w kominku. |
| 3 | Radiator | Umożliwia lepsze wykorzystanie ciepła, które powstaje w wyniku dopalania się gazów w przewodzie podłączeniowym. |
| 4 | Kolano z rewizją | Regulowane – pozwala na zmianę kierunku lub płaszczyzny przebiegu przyłącza oraz skierowanie go do komina. Rewizja pozwala na inspekcję i czyszczenie przyłącza. |
| 5 | Rura prosta | Standardowo wykonywana w długościach 1 mb, 0,5 mb i 0,25 mb. |
| 6 | Wkładka do ściany | Osadzana w ścianie – pozwala na przyłączenie rury do komina murowanego (jednościenna lub dwuścienna), a także ceramicznego (wkładka do kominów ceramicznych). |
| Inne | Rozeta | Maskuje otwór podłączeniowy w kominie. |
Podłącze kominka można również wykorzystać jako dodatkowe źródło ciepła – poprzez zwiększenie jego powierzchni. Stosuje się wtedy zamiast zwykłej rury – rurę ożebrowaną (lub dokłada opaskę z żeberkami na już zainstalowaną rurę). Tworzy się w ten sposób swego rodzaju radiator oddający ciepło do komory kominkowej. Ten dodatkowy efekt cieplny jest nie do przecenienia, gdyż dopalające się w przewodzie podłączeniowym opary mogą osiągać temperaturę wyższą niż w samym wkładzie kominkowym!
UWAGA!
Każdy układ odprowadzania spalin powinien mieć element umożliwiający czyszczenie i usunięcie kondensatu (miskę z odpływem i wyczystkę), podłączenie kominka bez tych elementów (bezpośrednio na wkładzie kominkowym) może spowodować przedostawanie się skroplin i wody (z deszczu) do wnętrza wkładu kominkowego, powodując jego zanieczyszczenie, obniżenie skuteczności spalania drewna i zalewanie pomieszczenia.
Poszczególne elementy łączy się „na wcisk” – a odpowiednia szczelność jest zapewniana zazwyczaj przez spojenie się materiału po pierwszym paleniu, a dodatkowo może być wzmocniona specjalnymi silikonami żaroodpornymi.
W przypadku przyłączy z blachy czarnej 2 mm, poszczególne elementy systemu przyłączy łączone są przez włożenie jednej części elementu - nypla, który jest w charakterystyczny sposób spęczony, w drugą, nieściśniętą część elementu. Dzięki połączeniu kielichowemu otrzymujemy szczelną i sztywną konstrukcję przyłącza. Sposób łączenia elementów umożliwia prawidłowy przepływ gazów spalinowych z kotła do komina (spęczeniem ku górze).
W przypadku przyłączy z blachy żaroodpornej idea jest podobna, za wyjątkiem tego, iż elementy produkowane są z końcówkami nie są ściskanymi, a rozpęczanymi.
Eksploatacja przyłącza
Pierwsze palenie w kominku (podobnie jak w przypadku samych wkładów kominkowych) winno być swoistym chrztem dla przyłącza. Powinno się zapewnić stosunkowo wysoką temperaturę spalin i wkładu po to, by wyżarzyć i wypalić wszelkie zanieczyszczenia oraz doprowadzić do całkowitego utwardzenia się farby (którą pomalowany jest wkład kominkowy oraz przyłącze – jeśli wykonywane jest z elementów czarnych). Podczas tego procesu może wydobywać się przez pewien czas dość nieprzyjemny zapach oraz niewielkie ilości dymu. Jest to zjawisko normalne i nie powinno wzbudzać zbytniego niepokoju, chyba że będzie powtarzało się przy kolejnych paleniach w kominku. Podczas pierwszego palenia należy zapewnić dobrą wentylację pomieszczenia, np. uchylając okna.
Łukasz Darłak
