Piec potrzebował od samego początku systemu odprowadzania spalin, warunkującego także jego położenie w przestrzeni mieszkalnej domu. Z reguły było to sąsiedztwo kominowej ściany zewnętrznej.
Więcej ciekawych artykułów znajdziesz na stronie głównej KOMINKI.ORG.
Założenia konstrukcyjne pierwszych urządzeń piecowych wykonanych z kafli garnkowych i miskowych, zespojonych ze sobą materiałem ogniotrwałym, czyli gliną i piaskiem, były bardzo proste. Były to po prostu paleniska ze ścianami, mające za zadanie szybkie nagrzanie pomieszczeń i względne nierozprzestrzenianie dymu powstającego podczas procesu spalania drewna. Ściany kaflowo – gliniane otaczające ze wszech stron samo palenisko, nie posiadały zbyt dużych własności akumulowania ciepła ze względu na ich niezbyt dużą grubość. Nieco później dopiero, już przy zastosowaniu kafli miskowych zaczęto kłaść większą uwagę na własności kumulowania ciepła przez konstrukcje o grubszych, glinianych ścianach. Technika stawiania tak skonstruowanych pieców nie była zbyt trudna i wymagała właściwie użycia tych samych materiałów, jakich używano do produkcji samych kafli, tyle że w formie surowej, nie przetworzonej (nie wypalonej). Posiadanie odpowiedniego materiału, gliny i piasku do wykonania pieca, jak i gotowego produktu w postaci kafli było podstawą do wykonywania pieców przez tych samych rzemieślników. Warto bowiem nadmienić, że wydobywanie gliny i piasku jako surowców do wykonywania materiałów konstrukcyjnych służących budownictwu, było objęte różnymi koncesjami i wymagało pozwolenia ówczesnych wielmoży. A takowe dostawały właśnie cechy murarskie i garncarskie.
Ziemowit Nowakowski
Konferencja „Piece kaflowe w zbiorach muzealnych w Polsce”, Frombork 2008
Foto: Autor
