W poprzednim wpisie była mowa o urządzeniach ogniowych w naszym miejscu pracy. Mamy tę niebywalą przyjemność i zaszczyt spędzania wielu godzin (że nie wspomnę tu o 28 latach pracy!) w budynkach o wielowiekowych tradycjach i bogatej historii. Usytuowanie kanonii w obrębie warowni katedralnej, widoki z okien i do tego we wnętrzach kominki - to miejsce dla nas wymarzone.
Więcej ciekawych artykułów znajdziesz na stronie głównej KOMINKI.ORG.
Budynek, w którym ja pracuję (JS), to dom kustosza, wybudowany w latach 1513-17. Jest to najstarsza kanonia wewnętrzna i w przeszłości był zajmowany przez kanonika, który w kapitule pełnił funkcję kustosza i przejmował go do zamieszkania wraz z obejmowaną funkcją. Znając wykaz kanoników rezydujących na wzgórzu, wiemy kto i w jakich latach tu mieszkał. W czasie ostatniej przebudowy w roku 1713, a tym samym fundacji zachowanego we wnętrzach kominka, funkcję kustosza pełnił jeszcze Jan Jerzy Kunigk, który objął ją w 1706 roku, ale już 7 kwietnia 1713 roku przejmował ją Jan Wojciech Hatten. A więc mam dylemat: komu zawdzięczam i czyjej fundacji jest znajdujący się tu kominek?
Usytuowany na ścianie wschodniej na drugim piętrze nie ma zbyt dekoracyjnej formy. Jego ozdobę stanowi manierystyczna rama ograniczająca palenisko, wykonana z piaskowca, z pilastrami i belkowaniem dekorowanym ornamentem małżowinowym, kaboszonami i rautami, a nastawa jest prosta, jedynie z geometryczną dekoracją.
Przyjemnie jest pracować w takim miejscu, w otoczeniu zabytkowych sprzętów, książek i z takimi widokami za oknem. Tylko szkoda, że nie można w nim rozpalić ognia...
(Chociaż kto wie? Może kiedyś? Bo przewody kominowe są drożne... Ale trzeba liczyć się z przepisami p.poż. i opinią czuwającego nad bezpieczeństwem całego zespołu pracownika naszej instytucji.)
